فاصله دار

غم، مظلوم‌ترین هیولای درونی انسانه. یه گوشه می‌شینه و با صبوری قطره قطره فقط می‌ریزه توی کیسه‌ی بزرگ خودش. منتهی وقتی پُر بشه و بترکه، تک‌تک رگ‌ها و مویرگ‌ها رو از خودش پر می‌کنه...

فاصله دار...

دلتنگ که شوی
فرقی نمی کند قهر باشی یا ناراحت
فرقی نمی کند چه شنیدی و چه گفتی
فرقی نمی کند کدام طوری ! بهتر است ...
دل است دیگر . . .
هوای لبخند میزند به سرش  و نوشتن...

فاصله دار...

شاید ساعت ها قضاوتم کنی و من به جای شلیک کلمات به سمت مغزت سکوت کنم، شاید نمک بریزی رو زخمم ولی دوا بشم برای زخمای دلت ولی یادت باشه این صبر کردنا پشتش به دریا نیست؛ یه روزی مثل کوه آتشفشان هرچی جمع شده فوران می کنه.نمی گویم بترس از روزی که صبرم تمام شود چون قرار نیست بُکشمت، فقط اون روز دیگه دوست ندارم، اون روز هرچقدرم با منطقم برات بجنگم نمیتونم باهات هم کلام شم، اون روز ترجیح میدم به جای نگاه کردن به چشمات به پیامای بازرگانی که همیشه حوصله سر بر بودن خیره شم، من متنفرم از یهویی رفتنا، از یهویی سرد شدنا ولی مجبور میشم بخاطر تو کاری که دوست ندارم و انجام بدم .. فاصله دار...ادامه مطلب

هنوز نمیدونم با اون آدمی که برام ارزش داره و یهو خودشو از چشمم انداخته باید چیکار کنم ! نه دلت میاد همه چیزو رها کنی و بری نه دیگه هیچوقت دلت صاف میشه که بتونی مثل روز اول نگاهش کنی! به قول تتلو«نه میگم برگرد،نه میگم اینجا خوبه بی تو

فاصله دار...

چقدر خستگی از این جمله پیداست... و چقدر سخته شنیدنش و سخت تر از اون گفتنش... چقدر بده که حواسمون نیست توی رابطمون چی داریم به سر طرف مقابل میاریم که حواسمون نیست یجاهایی داره تحملمون میکنه داره صبوری میکنه داره مدارا میکنه که حواسمون نیست آخر خسته میشه که آخر ازمون سرد میشه و میرسه به یه جمله "دیگه نمییییخوامششش"

چقدر بده که حواسمون به احوالاتش نیست ...

فاصله دار...

سخت‌تر کردن مسیر یعنی لج.

لج-باز، شخصی‌ست که مسیر‌های زندگی‌اش را سخت‌تر میکند.

لج-بازی یعنی بازی با مسیرهای سختی که دیگران برای ما به وجود می‌آورند تا به آنها نشان دهیم اصلا مسیر سختی هم نبوده است.

اولین قدم برای خنثی کردن لج در زندگی‌مان این است که از خودمان بپرسیم:

آیا به خودم اجازه خواهم داد از مسیرها و تصمیم‌های زندگی‌ام، آرام‌تر و کم‌چالش تر گذر کنم؟

فاصله دار...

حال دنیا بد است!

حال دنیای خراب شده بد است.

از خوشحالی در جنگ برای کشتن کودکان بی‌گناه تا سلاخی هنرمند مملکت با چاقو!

چاقو

چاقو

چاقو

چاقو

خراب بشود این دنیای خراب‌شده که طعم خون را هر صبح به حلقوممان می‌ریزد…

خراب شود دنیا ...

فاصله دار...

به رقص که درآیی

غم رخت می بندد

خنده تو تسخیر می کند ماتم را

شادی تو حیران می کند هستی را

زوربای یونانی می‌گفت: حرفهایی هست که نمی‌توانم بگویم. شاید روزی آنها را برایت رقصیدم. چون می‌ترسم با کلمات از عهده بیان‌شان برنیایم.

فاصله دار...

در ابتدای راه اعتماد میکنی و دستت را با هزاران امید به دستش میدهی و با خوش خیالی،در حالی که چشم هایت را بسته ای و وجودت مملو از احساس است قدم برمیداری...نه ترسِ سقوط داری ونه ترس از ارتفاع گاهی زیر چشمی آن هایی که از پرتگاه رابطه به پایین پرت میشوند را تماشا میکنی و به خودت میبالی فکر میکنی آن که با توست، با همه یِ آدم ها فرق دارد...اما به یکباره میگویداختلاف سنمان روی مخ ام ، استدستت را رها میکند، در عین حال مدعی است به دوست داشتنت!باز هم میگوید عاشقت استولی پرت میشوی به سیاه چاله ی تنهایی...سرخورده و منزوی حالا دیگر از تمام جهان ترس داری و همه را به یک چشم میبینیمیدانی...رابطه برایم همچون ایستادن بر لبه پرتگاه میماند... فاصله دار...ادامه مطلب

فقط وقتی بگویید دوستت دارم ، که دوستش داشته باشید. که بپذیرید باقی زندگیتان را کنارش بگذرانید. به همه نشانش بدهید. دستش را بگیرید و دنیا را بگردید. وقتی که تک تک سلول های جسمتان فریاد بزند. که چشمانتان ، لبریز از عشق باشد. که حاضر باشید جان را فدایش کنید.فقط وقتی بگویید دوستت دارم که آماده باشید و نه تنها. که بالغ و متفکر و بزرگ شده باشید. همین دو کلمه ساده، خروارها تعهد و مسئولیت دارد. فقط وقتی بگویید دوستت دارم که معنایش را بدانید. معنای خودتان و معنای زندگیتان وگرنه این دوستت دارم، بوی تلخ تنهایی و جدایی میدهد. فاصله دار...ادامه مطلب